- qaraltmaq
- 1)сделать черным, темным; 2)покрывать черным, чернить, затушевать, темнить; 3) омрачать.
Азербайджанско-русский словарь. — Баку. Х. Азизбеков. 1984.
qaraltmaq
Смотреть что такое "qaraltmaq" в других словарях:
qaraltmaq — f. 1. Qara rəngə boyamaq, bulamaq; qara etmək. Saçlarını qaraltmaq. Üst başını qaraltmaq. Lampanın hisi şüşəni qaraltdı. 2. Pozmaq, üstündən xətt çəkmək. Arvad qiyamət qoparıb öz adını qaraltdı. M. C.. 3. məc. dan. Üzdən, başdansovma belləmək,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qaraltma — «Qaraltmaq»dan f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kef — is. <ər.> 1. Ruhi və ya səhhətcə vəziyyət; hal, əhval. Kefin necədir? Kefini soruşmaq. Bu gün kefim yaxşı deyil. – Böyükxanım Qulamxanın kefini pərt görüb danışdırmağa cürət etmirdi. M. S. O.. <Kərbəlayı Qubad:> Ağanın kefi, əhvalı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çəpləməg — (Yardımlı) vurmaq, vurub gözünün altını qaraltmaq. – Səni elə çəpliyərəm, özua gələmməssən … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
tənbul — ə. hindlilərin diş və dodaqlarını qaraltmaq üçün işlətdikləri bitkinin yarpağı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
damaq — 1. is. 1. Ağız boşluğunun üst tərəfi. Damaq səsi dilç. – tələffüz edərkən dilin damağa toxunması nəticəsində çıxan səs. Damaq saitləri. 2. Ağız mənasında. Usta papirosu damağına salıb başladı işini. C. M.. Qüdrət iri barmaqları arasındakı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
daxma — is. 1. Daşdan, palçıqdan və s. dən tikilən təkotaqlı, balaca, alçaq, ibtidai ev. Yazıq muzdur daxmanın ortasında ah zar ilə özünü yerə vurub ağlamağa başladı. S. M. Q.. Sitarənin daldalanmağa bir yeri yox idi, atası evinə də getməyə qorxurdu.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dumanlamaq — f. 1. Dumanla, tüstü ilə örtmək; duman, tüstü çökmək; duman, tüstü basmaq. 2. məc. Bulandırmaq, qaraltmaq, tutqunlaşdırmaq, kəsifləşdirmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
gicəlləndirmək — baş(ını) gicəlləndirmək – gözlərini qaraltmaq, başını fırlatmaq. Qırmızı, yaşıl, qara, sarı maykalar <Lətifin> gözündə bir birinə qarışır, başını gicəlləndirirdi. H. Seyidbəyli … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hal — 1. is. <ər.> 1. Hər hansı bir səbəbdən, şəraitdən doğan vəziyyət, keyfiyyət. Xəstənin halı yaxşıdır. – Hicrin edibdi könlümü bərbad, ağlaram; Çoxlar tutar bu halıma irad, ağlaram. Natəvan. <Ceyranın> keçmiş halı ilə indiki halını… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
könül — is. şair. 1. Qəlb, ürək (mənəvi mənada). Könlümün sevgili məhbubu mənim; Vətənimdir, vətənimdir, vətənim. A. S.. <Ağarəsul> . . işi yubatmayıb həmin saat könlündəki məhəbbəti qıza söylədi. . . E. Sultanov. // məc. Obrazlı təşbehlərdə,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
